czy każdy poosiada sumienie ?

Pojęcie sumienie od starożytności po dzień dzisiejszy budzi wielkie emocje i zainteresowanie. Natomiast sumienie dla teologów jest bardzo ważną cześć duchowości. 

DEFINICIA SUMIENIA

Definicje są różne i zależy czy patrzymy pod względem filozoficznym czy teologicznym. Ja nie będę pisała o filozoficznych terminach rozumienia sumienia bo ten temat jest mego szeroki !  skupimy się na pojęciu teologicznym. 

Lecz faktem jest to, ze już pierwsi starożytni uczeni skupiali się na sumieniu a później zaczęto je odkrywać i rozszerzać pierwsi  rzymianie i chrześcijanie. 

CZY KAŻDY POSIADA SUMIENIE

Tak, każdy  ma w sobie ten mały glos w środku, gdzie podpowiada nam ,czy zrobiłyśmy dobrze lub źle. Każdy człowiek to słyszy i posiada . Posiadanie sumienia to cecha ludzka . Każdy człowiek posiada sumienie, ale rozwija je dzięki łasce Boga  

W sumieniu możemy poznać ważną dla nas prawdę kim my jesteśmy, jacy jesteśmy. Gdy poznajemy kim my jesteśmy to możemy rozeznać czy nasz czyn po przez sumienie był dobry lub zły. I przed samym sobą nie przed ludźmi, stwierdzimy, ze nasze wyrzuty sumienia podpowiadają nam ze jednak  trzeba coś naprawić  w naszym czynie. Bo jak się przyznamy przed samym sobą wtedy jest nam lepiej poznać kim my jesteśmy. Sumienie  jak pokuta przypomni o sobie i powoduje , ze może nas męczyć wtedy, kiedy człowiek przyzna się przed samym sobą lub nie, ze czegoś złego dokonaliśmy to wtedy łatwiej naprawić nam swój czyn .  

PODZIAŁ SUMIENIA

W teologii sumienie dzieli się na kilka odłamów i podziałów ja wymienię te bardziej istotne. 

*   

Sumienie szerokie – charakteryzuje się lekceważeniem grzechu, przekonaniem o jego nieistnieniu a w najlepszym przypadku o jego znikomej szkodliwości w życiu,

sumienie przytępione – cechuje ludzi, u których grzech stał się codziennością, wręcz normalną,

sumienie faryzejskie – jest wyrazem dwulicowości moralnej i niestałości przekonań. Zdarza się u ludzi, dla których zewnętrze zachowanie jest ważniejsze niż wartość, którą przedstawia. Pamiętamy jak Jezus wielokrotnie taką właśnie postawę krytykował,

sumienie skrupulanckie – pojawiaj się wtedy, gdy ktoś dopatruje się grzechu wszędzie, przede wszystkim tam gdzie go nie ma. To bardzo uciążliwe dla ludzi, którzy są nieustannie związani przekonaniem o ukrytym grzechu za każdym rogiem,

sumienie prawdziwe – uznaje za dobre to, co jest nim rzeczywiście, a za złe to, co nim jest,

sumienie fałszywe – odwrotnie do poprzedniego, to, co jest dobre uznaje za obojętne lub złe, a to, co jest złe uznaje za dobre. Wydaje się, że właśnie takie sumienie ma obecnie popyt, gdyż poglądy ludzi zdają się być wypaczone nawet w zasadniczych kwestiach.

*brainly.pl